Net over de grens van Zweden met Noorwegen vonden we een camping aan het water. Bråtorp camping. We mochten zelf een plekje uitzoeken en het weer was deze dag heerlijk. Eenmaal geparkeerd, de stekker in de camper en de stoelen naar buiten konden we genieten van het vrije uitzicht met de zon op onze smoeltjes.

Lang zitten kunnen we niet dus na een snelle pasta en een warme douche zijn we opzoek gegaan naar de waterval die in de buurt van de camping zou zijn: Elgafossen. Vanaf de camping ging er een wandeling van 3.5 kilometer heen en weer terug ( volgens Google) dus een mooie afstand. Halverwege, op de heenweg zagen we op een schim van een ree na, niemand. Af en toe een houten huis met een jaloersmakend uitzicht, dat wel. Wanneer Google ons naar rechts dirigeert krijgen we een unheimisch gevoel, er staat een bordje langs de weg met een verbod teken en de boodschap: privada. We lopen toch door want Google zal het wel weten toch? “Als het niet klopt dan lopen we zo weer terug!” Dit is een beetje raar,” zegt Nanne. En gelijk begint een oorverdovend geblaf. We houden elkaar vast en zien dat er misschien wel 20 honden in een kennel tegen het hek staan te springen en te blaffen. Honden en Nanne is geen goede match, maar we lopen verder, ze zitten immers achter een hek. Een paar meter verder begint er nog een groep te blaffen, dat was de grens, op dat moment draaiden we om. De mannen hadden de wildste fantasieën: de honden zouden los kunnen breken en ze zagen ons al verscheurt worden. Een mooi begin van een thriller, waarin eenman met één oog en een haak op de plaats van zijn rechterhand ( vast opgevreten door een hond) de honden achter ons aan stuurde. Terug op de camping was Mats nog niet bijgekomen van de schrik, maar hadden we wel 5 kilometer gewandeld.

Gelukkig leverde het avontuur geen nachtmerries op en reden we de volgende dag via een kronkel wel van 30 kilometer naar Halden voor wat boodschappen, ook dat was even schrikken: de prijzen moeten even wennen. Dit wordt een dieet vakantie: veel wandelen, weinig snaaien.

Na Halden draaien we toch de E6 op richting Trondheim, omdat we toch even willen opschieten. Oslo bewaren we door de weersomstandigheden tot de terugreis. Uiteindelijk vinden we in campercontact een parkeerplek met uitzicht op het Mjøsa meer. Aan de spoorlijn met af en toe een trein is het een prima plek voor de nacht. Het begint weer te regen, maar wanneer de treinen weer rijden en de vogels weer fluiten laat ook de zon zich weer zien: 4:40 uur.

Louisa heeft haar ooglapje gelukkig op en slaapt lekker door tot een uurtje of 7. De heren ronken nog verder en zij schrijft dit stukje, pakt zo een boek en wacht tot ook haar mannen wakker worden.

Lieve groet De Nomadische Familie

Nanne, Louisa en Mats

Volg ons op Instagram @de_nomadischefamilie. Je kunt op ook op polarsteps volgen onder De Nomadische Familie