Een fijn weerzien met onze schatten.

En dan draaien we de rotonde rond en rijden de straat in. Mats was superblij weer thuis te zijn. Wij blij om onze andere liefjes weer te zien en heelhuids en alleen met een kapot onderspiegeltje de 6345 kilometers volbracht te hebben, maar toch zit er een soort gemis. Nanne en Louisa missen de rust en het fatsoen van het Zweedse leven. Overal waar we kijken zijn mensen, auto’s en fietsen. Mensen zijn hier ongeduldig, opgefokt, gestresst, ontevreden en bemoeizuchtig lijkt wel. Nederland is overbevolkt, echt waar.

Mats kruipt gelijk zijn kamer in en belt met vrienden. Nanne en Louisa halen de camper leeg, het is een mini verhuizing, wat ook niet gek is. We hadden immers alles aan boord, van bikini tot mutsen en handschoenen. Van thee tot rijst en bouillonblokjes.

De eerste wassen zijn gedraaid, de camper is leeg. Morgen kan de grote schoonmaak beginnen. Na jaren in tentjes rondtrekken of voor langere tijd in onze grote tent zijn wij overstag. Een camper is het ultieme luxe kampeermiddel. Het middel naar vrijheid, rust en ruimte. Na een aantal dagen kwamen wij in een soort ritme: ontwaken in allen rust, aankleden en koffiezetten voor Nanne, voor Louisa en Mats thee. Het bed van Mats ombouwen, ontbijten, opruimen, de stoelen naar binnen zetten. Nanne leegt de plee, water halen. Checken of de kasten dichtzitten, eventueel grijs water lozen en gaan. Tot hooguit 3 uur rijden en altijd van te voren boodschappen doen. Plekje zoeken, parkeren en zitten. In 26 dagen tijd hebben wij maar twee keer een extra dag op dezelfde plek doorgebracht, elke avond sliepen we op een andere plek, maar altijd in hetzelfde bedje, alles bij de hand. We reden van Alkmaar naar Rovaniemi, we reden de Wildernisroute en we zagen de poolcirkel, twee maal. We reden naar de Westkust van Denemarken en parkeerden de camper in de duinen.

Kort gezegd: we hebben veel gezien, we hebben genoten en ontdekt dat een mens niet veel nodig heeft. Wij bedanken jullie voor jullie interesse en het lezen van onze verhalen. Hopelijk tot snel, want dat betekent dat ook wij weer nieuwe avonturen gaan beleven. Dromen over onze volgende bestemming blijven we doen.

Nomadische groet,

De Nomadische familie,

Nanne, Louisa en Mats

Thuisblijvers Loulou, Latifa & Giovanni en ? het kleine wondertje.

Op naar Denemarken, we zullen Zweden missen.

Na onze laatste nacht in Zweden , vertrekken we 10.15 van de camping. Na grijs water lozen, toilet legen en schoon water tappen, rijden we richting de Lidl. Boodschappen doen blijft een terugkerend karweitje. Hierna rijden we richting The Bridge, die Zweden van Denemarken scheidt. Het wordt met de kilometer zuidelijker ook drukker om ons heen. Nanne en Louisa missen het noorden van Zweden gelijk; mensen lijken echt op mieren.

Niets is wat het lijkt.

Op het eiland Odense vindt Louisa een camping. Door de rust en onbewoonde wereld over een landweg leidt Google ons naar de camping. Dit belooft veel goeds, dachten we! Uit het niets doemde een mini dorp van witte huisjes op, overal mensen. ‘Welkom op aarde,’ riep Nanne. Louisa zag het anders, zij vond dat ze de aarde hadden verlaten, want dit campingbeeld is niet wat wij gewend waren, niet in Zweden, maar ook niet in de jaren daarvoor. Op een kluitje met andere kampeerders is niet ons ding. Maar we stonden er nu eenmaal en om opzoek te gaan naar iets anders was ook geen optie, het was ondertussen 15.00 uur, dus tijd om te stoppen. Camper naast een tent proppen, stekker erin en ons verbazen over wat mensen vakantie vinden: in onze ogen.

Het was een leuke kustlijn, met vissersbootjes en spelende kinderen in pyjama’s zochten naar mosselen en krabben. Een mooie plek, alleen jammer van de overvolle camping, grotere plekken zou beter zijn geweest voor mens en natuur. De camping Ronæs strandcamping was wel schoon en ‘s nachts had Louisa alleen last van een snurkende buurman, logisch want hij lag bijna bij ons in de camper.

Dag 24: Dwars door Denemarken naar het Westen.

Om 9.50 vertrekken we richting de Westkust van Denemarken. Nanne wilde daar graag kijken. Louisa zocht een camping waar je in de duinen mag staan met de camper. Na een aantal kilometers door militair gebied te hebben gereden kwamen we inderdaad aan bij camping Børsmose strand, waar we een mooi plekje in de duinen vonden. De zon scheen, héérlijk. We zijn wezen zwemmen in de zee en hebben ons verbaasd over de auto’s en campers OP het strand. Je mag hier op dit deel dus het strand op rijden, niet kamperen. Om 18.30 zaten wij lekker in het zonnetje voor het campertje en zochten velen een plekje op de camping.

Morgen gaat onze reis weer verder naar het zuiden, en zit het er bijna op, helaas. Maar broeden op plannen, wensen en ideeën doen we altijd. Wat zal het worden? Noorwegen, Tsjechië of Portugal? Of weer Zweden?

Nomadische groet,

Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.

Nanne, Louisa en Mats

De cirkel is rond

Dag 21: Begin van de dag.

Vol bulten en zelfs één onder haar oog wordt Louisa om 6.00 al wakker. Vertrouwde tijd, net als thuis, maar de jeuk is vreselijk. Terwijl Nanne rustig sliep hebben die muggen tegoed gedaan aan haar billen. Snel After Bite smeren, anders zit ze straks de hele dag ongegeneerd te krabben.

Richting Jönkoping.

Om 9.35 melden we ons af en rijden we na een boodschap bij de Lidl richting Jönkoping. De snelweg is weer saai, maar we schieten wel op.

Brahehus ruïne en rustgevend Zweden.

Om 15.00 is het wel goed geweest vindt Louisa en ze navigeert Nanne naar een parkeerplaats met uitzicht op het Vättern meer en op de Brahehus ruïne. Mats is blij: eindelijk iets te zien. Het is een voormalig kasteel uit 1600, van een Prins. Niets met de Romeinse geschiedenis te maken helaas, volgens Mats, maar leuk!

We blijven ons verbazen over de rust van de Zweden. Op hun gemak komen ze picknicken, winden zich niet op en blijven gezellig. Het is ook nog steeds wennen dat je gewoon op een willekeurig parkeerplaats (dit keer achter een tankstation en aan de snelweg) mag overnachten. We genieten van het komen en gaan van de diversiteit aan gasten in het parkje rondom het terrein, terwijl we uitkijken op de zonsondergang boven het meer, we zien de zon niet in de zee zakken, wel achter de wolken.

Dag 22: Nieuwe dag, nieuwe reis.

Om 9.30 rijden we weg van een ondertussen redelijk volgeraakt parkeerterrein. Een Duitse griet in een volkswagen busje kijkt Nanne blij aan. Hij vermoed omdat ze blij is wakker te zijn geworden. Parkeren en slapen langs de snelweg; doe dat maar eens in het zuiden van Europa. Dat mag niet en is gevaarlijk ook nog. Maar hier in Zweden kan dat, het is eerst wat onwennig, maar dat went snel.

Terug naar het begin.

We rijden door tot vlak voor Malmö. Louisa zoekt op de app campercontact een camping. Zodra we in de buurt komen krijgen we door dat het dezelfde camping is waar we onze reis door Zweden begonnen. De cirkel is rond.

Reflectie op Zweden.

Het was een mooie ervaring, het heeft ons geleerd en uitgetest. Zweden heeft ons hart gestolen. De mooie natuur, de kalme en niet opgefokte mentaliteit, de rust en de ruimte, daar houden we van. We leerden ook dat niet iedereen in Zweden een ecohippie is, en zeker ook niet vegetarisch. We leerden dat ze best een hapje lusten, snoep en zoete broodjes zijn overal te koop.

Op weg naar Denemarken.

Morgen verdwijnen we via de grote brug de zee in, op naar Denemarken. Waar we ook nog een nachtje of twee willen kamperen.

Nomadische groet,

Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.

Nanne, Louisa en Mats

Op ontdekkingstocht langs Zweedse landschappen

Om 10.00 draait de camper de E4 weer op. Alsof we haast hebben stuurt Nanne zelfverzekerd het witte huis over de weg. Louisa moppert dat ze die snelweg nu wel zat is, maar Nanne zit er lekker in. Na een stop met een prachtig uitzicht wordt toch de camper bij afslag 199, de afrit in gestuurd. We vinden om 13.15 een camperplaats bij Valbo aan de golfbaan Mackmyra. Er is een toilet en een douche voor 250 SEK. We genieten van de zon en maken een wandeling naar het gemaal of sluis. Het water buldert weer naar beneden en de rivier zoekt zijn weg tot over de oevers, gelukkig staan wij hoog.

Dromen over Zweedse vakantiehuisjes en golfers in de regen.

We hebben uitzicht op een erg leuk rood Zweeds huisje, en dromen weer verder over het vakantiehuisje in Zweden. Het is warm totdat de grijze wolken verschijnen en deze haar tranen de vrije loop laat. Gelukkig zitten wij weer droog en we verbazen ons over de golfers die gewoon door golfen en ongetwijfeld tot aan hun ondergoed nat moeten zijn. Ze gaan door tot laat in de avond en als wij wakker worden zijn ze er alweer, vast niet nog steeds.

Dag 20: Muggenplaag en verandering van koers.

Na een rumoerige nacht (geluid van de snelweg) rijden we om 10.20 weg van de camperplaats bij de golfbaan. We hebben iets met golfbanen lijkt wel, of zijn het de Zweden die zoveel van golfen houden? We zakken weer 74 kilometer naar het zuiden en slaan ons kamp op bij een camping aan een meer dat ook weer last heeft van hoog water; de bomen staan met hun wortels in het meer.

De muggen en de beslissing voor verandering.

Zweden; het land van de muggen, iedereen waarschuwde ons. In de drie weken dat we nu weg zijn hebben we amper een mug gezien. Tot vandaag! Het lijkt wel of de gehele Zweedse muggenbevolking hier is neergestreken. Na een kleine wandeling zit Nanne onder de bloedplekken van het doodslaan op zijn armen en benen. Louisa was zo slim zich voor de wandeling in te spuiten en Mats bleef bij haar in de buurt, zodat ook hij niet zoveel last had van de bloeddorstige prikkertjes.

Vandaag namen we het besluit om hier niet langer te blijven, wat in eerste instantie wel de bedoeling was. Wat meespeelt is dat Mats het land met de vele meren en niet te vergeten bomen wel heeft gezien.

Op weg naar nieuwe avonturen.

Het plan om bij Mats zijn juf langs te gaan (die een huis heeft in dit prachtige land) strepen we door. Morgen zetten we TomTom richting Malmö om uiteindelijk toch nog aan de westkust in Denemarken te kijken. Hopelijk vermaakt Mats zich dan wat beter, omdat daar het landschap vast wel verandert.

Gelukkig een zonnig einde.

Gelukkig laat de regen zich niet zien vandaag. We genieten nog even in het zonnetje en verdwijnen dan naar binnen om soep en stokbrood te eten. In afwachting wat morgen op ons pad komt, kruipen we straks ons bedje in. Elke dag op een andere plaats, wel hetzelfde bed. “Home is where you park it” is niet voor niets een veelgebruikte uitdrukking onder camperaars.

Nomadische groet,

Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.

Nanne, Louisa en Mats

We zakken steeds Zuidelijker op de kaart.

Dag 17:

Regenachtig vertrek en sombere snelweg

We vertrekken uit Töre om 9.35, regen regen en nog eens regen reist de hele dag met ons mee. Rijden op de snelweg langs de Botnische golf waar we niets van zien maakt dat we dit deel van Zweden niet zo mooi vinden.

Aankomst bij Nordmallings Camping

Als het bijna 15.00 is besluit Louisa een camping te zoeken, het is goed zo voor vandaag. Om 15.00 parkeren we, na bijna 400 kilometer de camper op Nordmallings camping, met grijs en grauw uitzicht op weer een uitloper van de Botnische golf, veel is hier niet van te zien. De camping heeft goede WiFi dus Mats doet of hij thuis is en installeert zich met tablet en oortjes op het bed van Nanne en Louisa.

Luxe kamperen en ontmoeting met fietsers.

Nadat een stel Duitsers eindelijk klaar is met hun torenhoge berg met was, stopt Louisa ook nog maar een was in de machine, terwijl ze samen met Nanne een filmpje kijkt op Netflix. Ze kijken tegelijk ook naar een paar fietsers die richting de Nordkapp fietsen (hoorde Nanne later). In de stromende regen kwamen ze aan, bepakt en bezakt. Wij voelden ons luxe paarden, hoog en droog en van alle gemakken voorzien in de camper.

Dag 18: Zonnige wending, landschap transformeert.

Terwijl we slapen trekken de buien naar het Noorden en we worden wakker met de zon die over het water schijnt. Met de zon op ons bolletje lijkt het landschap toch een stuk mooier. Om 10.00 vertrekken we uit Nordmaling en zetten de routeplanner richting het zuiden. Ondanks de ongezellige snelweg hebben we af en toe toch zicht op prachtige plaatjes. Volgens Nanne lijkt het of er om de zoveel kilometers een ander schilderij wordt opgehangen.

Schilderachtige route, natuurlijke kunstwerken.

Wanneer de klok weer bijna op 15.00 staat, stoppen we weer bij een camping. Een alleraardigst plekje in het Zweedse landschap, waar de koeien loeien van plezier. Het uitzicht is wijds en prachtig over het meer.

Pauze bij koeien en prachtig uitzicht bij Camping Alvstalodges.

Camping Alvstalodges, heeft weer WiFi is voordelig, maar 250 SEK en heeft een netjes en schoon toiletgebouw.

Op bezoek bij de kerstman

Dag 15:

Na een nachtje in Kalix koersten we weer naar het Noorden. Om 9.45 tuft de camper de snelweg op, saai, maar voor nu even makkelijk. We moeten tenslotte over twee weken weer thuis zijn, maar een bezoek aan Santa Claus village stond toch echt op ons lijstje. We maken hiervoor een rare bocht op de kaart, maar dit kwam omdat we gister ook de Storforsen waterval wilden zien.

Een magische ontmoeting in het rijk van de Kerstman.

We reisden vooruit in de tijd, want in Finland is het een uur later. Om 12.30 onze tijd kwamen we aan bij Santa Claus Village, parkeerden de camper tussen vele anderen en bedachten misschien wel een nachtje te blijven. Bij de kerstman op visite betekent: een zak met geld mee. Het is hier één grote souvenier winkel en de prijzen liegen er niet om. Omdat het hier euro’s zijn hoeven we niets om te rekenen en natuurlijk kopen ook wij, net als alle bezoekers wat souveniertjes. In het postkantoor van de kerstman kan je kaarten versturen, de kerstelfjes zijn er maar druk mee. Met rode wangen zorgen zij dat het postkantoor met winkel blijft draaien, terwijl de toeristen zichzelf laten verleiden tot aankopen waar ze niets mee kunnen. Ook wij gaan toch overstag om een echte kerstdwerg te kopen, leuk voor in de vensterbank tijdens de kerstdagen. Overal om je heen staan al ingepakte cadeautjes klaar en voor maar liefst €35 gingen wij op de foto met de kerstman in hoogsteigen persoon.

Rendieren en Husky's in de buurt.

Na een bordje Lapse kebab en voor Mats een Lapland burger, wandelen we nog wat rond in de buurt. Weer worden we verrast door rendieren en deze keer kunnen we ze goed bekijken omdat we niet in de auto zitten. Eerder vanmiddag hebben we de camper verplaatst naar een rustiger terrein, tegenover de huskyfarm van Santa, hoe rustig dat wordt vannacht? Ook afhankelijk van onze Duitse buren, heel bijzonder hoe strak deze mensen zich naast ons parkeerden terwijl het terrein zo goed als leeg is. We wilden de camper al bijna wegzetten, omdat ze werkelijk zo dichtbij staan dat wij ze kunnen verstaan vanuit de camper.

Dag 16: Opnieuw onderweg en vermaak op de camping.

Onze Duitse buren vertrekken al om 7.00, we hebben ze niet meer gehoord. Wel de husky’s die regelmatig een paar tonen van hun geoefende koor zingen. We slapen dan ook kort en onrustig, waardoor we wel om 8.45 al wegrijden, weer richting Zweden. We zijn de snelweg wel zat en stranden op de camping in Tore, gelegen aan het Noordelijkste puntje van de Botnische golf. Omdat we vroeg zijn, kunnen we de bedden verschonen en de camper opruimen. Nanne sopt zelfs de voorkant van de camper met autoshampoo. Om het onszelf gemakkelijk te maken douchen we voor het eten en eten een kant en klare maaltijd salade. Nanne vermaakt zich vanuit de luie stoel met het kijken naar andere camping gasten. De een rommelt met zijn schotel om televisie te kunnen ontvangen en weer een ander bouwt een tent aan zijn auto om onder te koken. Die televisie? Die heb je niet nodig op de camping, we hebben continue livestream over het leven op de camping.

Nomadische Groet,

Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.

Nanne, Louisa en Mats

Genieten bij de Poolcirkel en avontuur bij Grodkällan

Dag 13:

Gisteravond kwam de ubertoerist in ons naar boven. Toen Mats en Louisa nog even naar het servicegebouw liepen zagen ze twee rendieren over de camping lopen. Ze slopen naar de camper om Nanne te waarschuwen, ook hij vond het prachtig om te zien. Grappig was, dat hun Zweedse medekampeerders niet op of om keken. Het deed ons denken aan de Chinezen die bij ons in Alkmaar de kaasmarkt bezoeken en volop foto’s maken van de voor ons ondertussen irritante stadsmeeuwen. Om de Poolcirkel vandaag te willen bereiken reden we om 10.00 uur van de camping af met de TomTom ingesteld op Jokkmokk.

Geduldig naar Grodkällan.

Voor we richting Jokkmokk reden, wilden we eerst nog langs Grodkällan, het blauwste meer van Zweden. De route was gedeeltelijk over een onverharde weg, maar breed genoeg. Geduld is een schone zaak, dus heel rustig hotsten en klotsten we de camper richting het door Google aangegeven punt. Ai, drie parkeerplaatjes, allemaal vol. Sowieso te klein voor een camper van bijna 7 meter. Aan de overkant van de weg zagen we een breder stukje waar we dan wel konden staan, dachten we. Straatje keren? Appeltje eitje, Nanne kon de camper ondertussen wel en met het chauffeurs oog van Louisa deden ze dit even, ruimte zat. Dat laatste klopte wel, maar wij hielden geen rekening met het gewicht van de camper, zo’n 3500 kilo, en het grind. De weg was iets bol en dus gleed de camper iets naar achteren, toen hij, jawel al dwars op de weg stond. Het zweet stond ons in de keutelgootjes, dat snappen jullie. Het linker voorwiel slipte door en maakte een gat in de weg, waardoor het helemaal lastig werd. Met wat hout en grind onder het wiel en het besluit om dan maar niet te keren, reden we met geluk en trillende benen door. 300 meter verder was de weg een stuk breder en daar konden wel mooi staan. Lesje van de dag: de camper is géén personenauto en keer niet op smalle grindwegen, rijdt liever door tot het echt kan.

Turquoise magie in Grodkällan.

Nadat we van de schrik waren bekomen en Nanne zijn peukie had gerookt, liepen we naar een twee planken breed pad, wat ons met een lengte van 600 meter bij de blauwe bron bracht. De kleur schijnt door klein en algen te komen. Het was bijzonder om te zien, midden in een moerassig gebied is ineens een turquoise bron. Nog een tip: neem waterdichte schoenen mee, zowel Nanne en Louisa verstapten zich en haalden beide een natte voet.

Poolcirkel en zonsondergang.

Na het bezoek aan de bron en de grindweg weer terug te hebben gereden, reden we de E45 weer op richting Jokkmokk. Na een lunchpauze aan een stroomversnelling en het ontwijken van een eigenwijs rendier midden op de snelweg, kwamen we om 14.15 aan bij de Poolcirkel. Echt leuk om op ons lijstje te kunnen afvinken. We besloten om een nachtje op de Artic Circle camping te overnachten. Het was warm op de Poolcirkel, iets wat wij nooit verwacht hadden. We genoten van de zon, Louisa ging om 20.00 ‘s avonds nog even dippen in het meer. Dat moest ze doen. Denk nu niet dat het ijskoud was, welnee. Het water was bijna 20 graden. Om 23.30 was het nog steeds niet donker, zeer bijzonder om mee te maken dat het zonlicht boven de boomtoppen in de verte blijft schijnen als een gedimde lamp. Een oranje gloed dreef over het meer, het leek een sprookje. We konden niet slapen en besloten toch om naar buiten te gaan en om bijna 00.00 een plaatje te schieten van het magische kleurenpallet.

Dag 14: Natuurgeweld en Kalix.

Langzaam ontwaken en natuurschoon.

Na best wel een frisse nacht staan we veel te laat op en verdoen ons tijd kletsend met een landgenoot, boodschappen doen en niet onbelangrijk, tanken. We namen gister het besluit om toch via Storforsen waterval naar Rovaniemi te gaan. Op de heenweg naar de Poolcirkel misten we de afslag en Mats wilde toch wel erg graag het gigantische natuurgeweld zien. En dat was het. Wat een water, nog spectaculairder dan de vorige waterval: de Trappstegforsen. Mis hem dus niet als je in de buurt bent. Je kunt je auto parkeren bij het hotel daar, kan niet missen, gewoon aan de weg. Daarna bereikten we in 17.00 Kalix aan de uitmonding van de Botnische Golf, alwaar we een dure camping vonden om onze dag af te sluiten.

Nomadische Groet,

Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.

Nanne, Louisa en Mats

Een onrustige nacht in de Wildernis

Dag 11:

Nanne en Louisa vielen lastig in slaap, van de ene kant had de euforie greep op hun ziel, van de andere kant een beetje het besef moederziel alleen in de middle of nowhere te staan in een gebied dat bewoond wordt door beren. Louisa zag al voor zich, dat wanneer ze door het achterruit keek, in de ogen van een beer zou kijken. Uiteindelijk vielen ze in slaap en was er natuurlijk geen beer te bekennen.

Ooglapjes en sereen nachtgeluid

De vreemde gewaarwording van het niet echt donker worden in de nacht en de zon die al ruim voor 4.30 opkomt is ook nog wennen. Louisa heeft ooglapjes gekocht die alleen zij draagt: een uitkomst. We slapen als roosjes, het is doodstil, alleen een klein waterstroompje dat uitkomt in het meer geeft een sereen achtergrond geluid.

Op weg naar Stekkenjokk

Na een ontbijtje en een kop thee en koffie maken we ons rustig klaar om te vertrekken. Het regent en nu merken we weer wat het voordeel van een camper is. Geen gedoe met natte tenten etc. Om 11.30 rijden we weg van de geweldige plek en zetten koers naar Stekkenjokk, het hoogste punt van Zweden waar nog een geasfalteerde weg ligt.

Op de maanachtige hoogvlakte

Het is een druilerige rit, maar het is een bijzondere plek. De bomen verdwijnen, de wolken komen dichterbij en uiteindelijk lijkt het of we op de maan zijn geland. Overal zagen we stroompjes kabbelend water, het was er op zo’n bijna 900 meter hoogte wel iets frisser. Dus de winterjasjes aan en op onderzoek. Al snel zagen Mats en Louisa de keutels van misschien wel rendieren, die ze nog niet tegenkwamen.

Rendieren en watervallen

Na een kijkje bij een riviertje stapten we weer in de camper en reden we door richting de Trappstegforsen: de trappenwaterval. Na een tijdje zagen we, jawel: een stuk of drie rendieren grazen, helaas had Louisa haar telefoon niet startklaar bij zich om een foto te maken. Bij de waterval pauzeerden we en verbaasden ons over al het water dat daar over de rotsen bulderde. Het regende nog steeds toen we een leuke plek voor de nacht vonden aan hetzelfde bulderende water van de waterval eerder.

Contact met thuis en dreigend Onweer

Met veel moeite geven we het thuisfront een teken van leven. Het bereik van onze telefoons is lastig. Als Nanne een bericht binnenkrijgt dat er ernstige regenval wordt verwacht en even later de beelden ziet van auto’s die half onder water staan, klimmen we weer naar de rivier die kolkend onder ons ligt en sturen een berichtje naar huis dat wij hoog en veilig staan. Dat daarna een oorverdovend onweer boven ons hoofd losbarstte lezen jullie nu. Louisa moest denken aan die ene keer dat ze met haar ouders op vakantie was en zelfs haar vader bang werd. Mats kroop tegen zijn moeder aan en deze las hem voor uit de Grijze jager, ze had moeite om boven de herrie van de rivier, de regen op de camper en het onweer uit te komen.

Samen in de camper, hopend op beter weer

Na een soepje met stokbrood en diverse potjes UNO, doken ze in bed. De bulderende rivier naast hun, hopend op beter weer de volgende dag.

Dag 12: Een onrustige nacht in de Wildernis

Na een ontbijtje en een kop thee en koffie maken we ons rustig klaar om te vertrekken. Het regent en nu merken we weer wat het voordeel van een camper is. Geen gedoe met natte tenten etc. Om 11.30 rijden we weg van de geweldige plek en zetten koers naar Stekkenjokk, het hoogste punt van Zweden waar nog een geasfalteerde weg ligt.

Op zoek naar hoogtes en rendieren

Het is een druilerige rit, maar het is een bijzondere plek. De bomen verdwijnen, de wolken komen dichterbij en uiteindelijk lijkt het of we op de maan zijn geland. Overal zagen we stroompjes kabbelend water, het was er op zo’n bijna 900 meter hoogte wel iets frisser. Dus de winterjasjes aan en op onderzoek. Al snel zagen Mats en Louisa de keutels van misschien wel rendieren, die ze nog niet tegenkwamen.

Spektakel bij de Trappenwaterval

Na een kijkje bij een riviertje stapten we weer in de camper en reden we door richting de Trappstegforsen: de trappenwaterval. Na een tijdje zagen we, jawel: een stuk of drie rendieren grazen, helaas had Louisa haar telefoon niet startklaar bij zich om een foto te maken. Bij de waterval pauzeerden we en verbaasden ons over al het water dat daar over de rotsen bulderde.

Onder dreigend onweer

Met veel moeite geven we het thuisfront een teken van leven. Het bereik van onze telefoons is lastig. Als Nanne een bericht binnenkrijgt dat er ernstige regenval wordt verwacht en even later de beelden ziet van auto’s die half onder water staan, klimmen we weer naar de rivier die kolkend onder ons ligt en sturen een berichtje naar huis dat wij hoog en veilig staan. Dat daarna een oorverdovend onweer boven ons hoofd losbarstte lezen jullie nu.

Een nacht tussen het bulderende water

Na een soepje met stokbrood en diverse potjes UNO, doken we in bed. De bulderende rivier naast ons, hopend op beter weer de volgende dag. Morgen zetten we de Tomtom op Jokkmokk gelegen op de Poolcirkel.

Dag 12: Een nieuwe dag en nieuwe avonturen

De volgende ochtend was de wereld weer anders: het zonnetje scheen, maar de rivier bulderde nog in alle glorie. Opruimen eten, drinken en nog snel naar het ecotoilet. Beter gezegd het Skithûs, Mats vindt het vreselijk goor. Nu er een bril op zat had Nanne er ook geen moeite mee, die keer daarvoor wel. Jullie zullen wel denken: ‘ Uh, er zit toch een toilet in de camper?’ Dat klopt, maar de grote boodschap doen we daar niet op en we doen ook ons plasje in het wild als we niet op een camping staan.

Ontmoeting met de vrijheid, rendieren in het wild

Onderweg komen we een aantal rendieren tegen, die we met moeite kunnen fotograferen. Bijzonder om te zien, zo in het wild en in vrijheid.

Regenbuien en warme douches

Terwijl de wasmachines draaien komt er weer een flinke bui over, gelukkig zitten we droog. Voor het eten nemen we allemaal een warme douche en kruipen weer vroeg het bedje in.

Nomadische Groet,

Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.

Nanne, Louisa en Mats