Na onze laatste nacht in Zweden , vertrekken we 10.15 van de camping. Na grijs water lozen, toilet legen en schoon water tappen, rijden we richting de Lidl. Boodschappen doen blijft een terugkerend karweitje. Hierna rijden we richting The Bridge, die Zweden van Denemarken scheidt. Het wordt met de kilometer zuidelijker ook drukker om ons heen. Nanne en Louisa missen het noorden van Zweden gelijk; mensen lijken echt op mieren.

Niets is wat het lijkt.

Op het eiland Odense vindt Louisa een camping. Door de rust en onbewoonde wereld over een landweg leidt Google ons naar de camping. Dit belooft veel goeds, dachten we! Uit het niets doemde een mini dorp van witte huisjes op, overal mensen. ‘Welkom op aarde,’ riep Nanne. Louisa zag het anders, zij vond dat ze de aarde hadden verlaten, want dit campingbeeld is niet wat wij gewend waren, niet in Zweden, maar ook niet in de jaren daarvoor. Op een kluitje met andere kampeerders is niet ons ding. Maar we stonden er nu eenmaal en om opzoek te gaan naar iets anders was ook geen optie, het was ondertussen 15.00 uur, dus tijd om te stoppen. Camper naast een tent proppen, stekker erin en ons verbazen over wat mensen vakantie vinden: in onze ogen.

Het was een leuke kustlijn, met vissersbootjes en spelende kinderen in pyjama’s zochten naar mosselen en krabben. Een mooie plek, alleen jammer van de overvolle camping, grotere plekken zou beter zijn geweest voor mens en natuur. De camping Ronæs strandcamping was wel schoon en ‘s nachts had Louisa alleen last van een snurkende buurman, logisch want hij lag bijna bij ons in de camper.

Dag 24: Dwars door Denemarken naar het Westen.

Om 9.50 vertrekken we richting de Westkust van Denemarken. Nanne wilde daar graag kijken. Louisa zocht een camping waar je in de duinen mag staan met de camper. Na een aantal kilometers door militair gebied te hebben gereden kwamen we inderdaad aan bij camping Børsmose strand, waar we een mooi plekje in de duinen vonden. De zon scheen, héérlijk. We zijn wezen zwemmen in de zee en hebben ons verbaasd over de auto’s en campers OP het strand. Je mag hier op dit deel dus het strand op rijden, niet kamperen. Om 18.30 zaten wij lekker in het zonnetje voor het campertje en zochten velen een plekje op de camping.

Morgen gaat onze reis weer verder naar het zuiden, en zit het er bijna op, helaas. Maar broeden op plannen, wensen en ideeën doen we altijd. Wat zal het worden? Noorwegen, Tsjechië of Portugal? Of weer Zweden?

Nomadische groet,

Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.

Nanne, Louisa en Mats