Vanaf Trondheim vervolgden we onze weg en reden voor de eerste keer verkeerd. Na twee kilometer toch maar omgekeerd: de weg was toch wel een beetje smal. Eenmaal op het juiste wegnummer vond Louisa zo rond een uur of 14.00 een mooi plekje aan een zandstrandje in Kvisvik. Het uitzicht was zoals overal in dit mooie land, super! De camping was prima, een beetje verouderd sanitair, maar ach: wij hebben ons eigen mini- badkamertje en douchen hoeft niet elke dag. Het weer zat weer niet mee, maar dat weten we ondertussen. Het uitzicht was ook vanuit de camper geweldig.

De volgende ochtend vertrokken we vroeg om eerst wat boodschappen in te slaan en de camper haar portie diesel te geven. We wilden vroeg de mooiste autoroute ter wereld rijden om nog een plekje te kunnen vinden om te parkeren. Dat we niet de enigen zouden zijn met dit idee wisten we, maar het lukte. En eigenlijk geldt voor alles wat we zien dat het niet zo mooi op beeld is vast te leggen als in het echt en zeker met geen pen te beschrijven is.

Na de Atlantic road werd het na wat kilometers weer tijd om een plekje te zoeken. Zo rond een uur of 14.00 heeft elke camping genoeg plek, dus geen stress. Fjellstova camping ligt aan de voet van de Svartløkfjellet en de Lebergsfjellet en heeft Nederlandse eigenaren, ook wel een keertje leuk. Het sanitair was gelijk picobello en de prijs netjes. De zon liet zich weer zien en wij maakten de wandeling naar de Svartløkfjellet: 2.6 km, een leuk ontspannen rondje dachten we. Niet dus, klimmend en klauterend bereikten we met kletsnatte voeten de top van deze berg ( iets met je wandelschoenen niet aantrekken) Bovenop de top waren we de enigen en keken we vanaf 562 meter hoogte neer op de fjorden, geweldig! Na totaal zo’n 5 km, kwamen we moe maar voldaan weer beneden. Les nummer 1: ga nooit zomaar even wandelen, trek je vette schoenen aan en neem wat te eten en drinken mee en natuurlijk een vestje, regenjasje of iets wat daar op lijkt.

Na een paar uitglijders, een zere knie en een pijnlijke achillespees sliepen we als marmotten en stuurden we de camper via één van de vele veerponten die we nog gaan zien, de volgende ochtend richting het welbekende Geirangerfjord. We namen de niet toeristische route en keken het fjord in vanaf een uitkijkpunt. Nanne maakte nog even een flinke hike de berg op, Mats en Louisa keerden op een derde om, de paden waren met een leeg maagje toch te steil voor hun. Geiranger zelf hebben wij links laten liggen.

Uiteindelijk zijn we gestopt in Stryn en staan we op een camping midden in een stadje. Het aantal sportgerelateerde winkels is hier groot. Louisa zag haar kans schoon om wat souveniertjes in te slaan.
Morgenochtend koersen we richting de gletsjers en het gletsjermuseum.

Liefs ons.

Kijk voor afbeeldingen even bij de foto’s, ik geef het op ze tussen het verhaal te plaatsen.Of volg ons op Instagram @de_nomadischefamilie