Onderweg naar het mooie weer

We bezoeken de staafkerk van Røldal, staan op de camping ernaast. De volgende dag reizen we verder richting Heddal om ook daar de staafkerk te bewonderen. We rijden schitterende routes over bergen en langs fjorden. We rijden door tunnels met bochten van 360 graden. Bochten waarvan we zweet tussen de billen krijgen, de wegen zijn niet al te breed, spiegels worden regelmatig ingeklapt en touringcars komen soms wel erg dichtbij. Dit alles helaasin de regen. Ook de camping aan een kleine landingsbaan beleven we in de regen.

We hebben het wel gezien en hebben geen zin om de beroemde Preikestolen ook in de regen te trotseren: we doen tenslotte niet mee aan het programma ‘Now way back,’ we houden Noorwegen voor gezien en rijden Zweden in. Zweden doet ons gevoel van thuiskomen herleven. We staan op een camping aan een meer, pakken een paar uurtjes zon, maar ook daar achtervolgt de regen ons. We reizen door naar de westkust waar de storm de camper weer in een boot veranderd. We vallen schommelend in slaap, het zeil om de fiets achterop maakt herrie als een losgeslagen fok in de wind.

De volgende dag doen we de laatste camping in Zweden aan: Lomma camping, met uitzicht op de Øresundbrug. We pakken een paar uurtjes zon, eindelijk. De volgende ochtend rijden we in een keer door naar Heidenau. Onze Mats heeft het wel gezien en wil graag naar huis. We gaan het wespennest Hamburg in. File, omleiding en een onhandige uitwijkroute doet ons humeur geen goed. Maar de zon schijnt en er is nog plek op onze vaste camperplaats op doorreis naar het noorden.

Ondertussen rijden we alweer en zetten we koers naar de poort van Groningen. We slapen vannacht weer in ons eigen bed en kijken terug op een prachtige roadtrip door Noorwegen met helaas iets te veel regen.

Plannen voor de volgende reis worden alweer uitgebroed, maar eerst weer aan het werk om de vakantiepot weer aan te vullen.

Op naar de zon in Nederland!

Liefs ons: De Nomadische Familie.

Dé tunnel der tunnels, de Hardangervidda en de Vøringsfossen

De langste tunnel van de wereld, eng en bewonderenswaardig moeten we zeggen. Eng als in, al die rotsen boven je hoofd. Het is een mooie tunnel, breed genoeg en goed verlicht. Drie keer kom je een blauw verlicht punt tegen, dit met het doel de bestuurder wakker te houden ( check de foto’s) Wat nog veel enger was waren de tunnels op weg 50, smal donker en een haarspeldbocht in de tunnel. Weg 50 was verder wel een heel mooie route. Eenmaal door de bochten en de rotsen werd de weg iets rustiger en konden we ons weer verbazen over de vele schapen langs de weg. Voor je het weet loopt of ligt er een midden op de weg. We blijven ons vergapen over het natuurschoon in Noorwegen, alles is prachtig. Het land lijkt op een groot natuurpar waar je doorrijdt.

We overnachten in Hovet op een bescheiden camping en rijden de volgende dag weg 7 over de Hardangervidda waar we spelen in de sneeuw en genieten van het oneindige uitzicht. We eindigen die dag op Garen camping, waar we door de beheerder het mooiste plekje van de camping krijgen: aan de rivier en privé. We besluiten door het mooie weer hier een dag rust in te lassen. We komen erachter dat we op loopafstand van de Vøringsfossen waterval zitten en trekken onze schoenen weer aan. De waterval is enorm, net als de brug die over de kloof is gebouwd, wat een bouwwerk. Louisa moest gelijk aan het boek van Jan Guillou denken: Bruggenbouwers. We kunnen door dit bijzondere bouwwerk de waterval vanuit verschillende posities bekijken, vertrouwend op de techniek. Na 8 km wandelen over flink stijgende paden genieten we van de zon en het vooruitzicht van een dag rust.

We slapen een keer uit en Nanne koopt een vispas voor deze dag. Hij is de hele dag met hengel aan de rivier voor de camper te vinden en vangt zowaar een kleine forel. We doen deze terug het water in om wat groter te groeien. Louisa neemt het ervan deze dag en doet een poging het boek van Nino Haratischwili: Het achtste leven voor Brilka uit te lezen ( 1296 blz ) uit te lezen, er lijkt na deze dag toch bijna een eind aan te komen. Mats last een chill dag in.

We luchten de camper, pakken maar weer eens een warme douche. Verschonen de bedden, draaien een wasje en halen een ijsje. ‘s Avonds komt de kaart van Noorwegen weer op tafel; waar brengt de reis ons morgen?

Liefs ons

Voor foto’s? Jullie weten het ondertussen

Briksdal gletsjer en De Nigards gletsjer

De afgelopen dagen zijn we in een wel heel bijzonder deel van Noorwegen beland. Nadat we in het plaatsje Stryn op een camping terecht kwamen, waar de outdoorwinkels niet zeldzaam zijn en wij in de ban van de hikingbroeken van Skogstad raakten, belanden wij de volgende dag op een camping bij het Briksdalbreen (gletsjer) We besloten gelijk in de ochtend de wandeling te maken. Met ons dachten bussenvol cruiseschip toeristen dit ook, Artis is er niets bij. We waren er nu eenmaal dus tja, dan ga je wel. In file liepen we de 45 minuten naar de voet van de gletsjer, het was er een drukte van jewelste.

Eenmaal terug bij de camper besloten we ‘s avonds nog een keer te gaan. Mats hield het voor gezien en bewaakte de camper. Deze keer was het rond de gletsjer rustig, we waren bijna alleen.

De volgende dag bracht de reis ons naar de Nigards gletsjer, deze ligt eigenlijk tegenover de Briksdal gletsjer. Om er te komen moet je alleen wel helemaal om het gebied heenrijden. We bezochten het Norsk Bremuseum en keken de film over het gletsjer gebied en komen meer te weten over de werking van het gletsjerijs. Volgens Mats staat Nederland binnen nu en 40 jaar onder water. Na een kronkelweg sturen we de camper de Nigardscamping op en besluiten de volgende dag de hike van 12 km te maken. Mats blijft weer in de camper: hij heeft last van zijn knieën en vindt het fijn om even alleen te zijn.

Pa en ma gaan vroeg op pad, in hun nieuwe aanwinst: de hikepants van Skogstad, gekocht in Olden. We lijken volgens ons oudste dochter wel op een ANWB koppel, nadat wij een foto sturen van ons beide. De hike was een pittige, veel klimmen en klauteren over rotsen en stenen, maar de beloning loog er niet om. Het was zo imposant daarboven op 450 meter hoogte waar het dooiwater onder de gletsjer uitstroomde. We hebben brokken ijs vastgehouden, heel bijzonder zo op een warme dag in Augustus.

Moe en voldaan kwamen wij weer bij de camper, waar we de rest van de dag van de zon hebben genoten. Morgen starten we de camper weer en is het plan om door de langste autotunnel van de wereld te rijden: we zijn benieuwd en een beetje angstig toch ook wel. De tunnel is namelijk 24,5 km.

Liefs ons.

Vergeet de foto’s niet te bekijken😉

Atlantic road en het Geirangerfjord

Vanaf Trondheim vervolgden we onze weg en reden voor de eerste keer verkeerd. Na twee kilometer toch maar omgekeerd: de weg was toch wel een beetje smal. Eenmaal op het juiste wegnummer vond Louisa zo rond een uur of 14.00 een mooi plekje aan een zandstrandje in Kvisvik. Het uitzicht was zoals overal in dit mooie land, super! De camping was prima, een beetje verouderd sanitair, maar ach: wij hebben ons eigen mini- badkamertje en douchen hoeft niet elke dag. Het weer zat weer niet mee, maar dat weten we ondertussen. Het uitzicht was ook vanuit de camper geweldig.

De volgende ochtend vertrokken we vroeg om eerst wat boodschappen in te slaan en de camper haar portie diesel te geven. We wilden vroeg de mooiste autoroute ter wereld rijden om nog een plekje te kunnen vinden om te parkeren. Dat we niet de enigen zouden zijn met dit idee wisten we, maar het lukte. En eigenlijk geldt voor alles wat we zien dat het niet zo mooi op beeld is vast te leggen als in het echt en zeker met geen pen te beschrijven is.

Na de Atlantic road werd het na wat kilometers weer tijd om een plekje te zoeken. Zo rond een uur of 14.00 heeft elke camping genoeg plek, dus geen stress. Fjellstova camping ligt aan de voet van de Svartløkfjellet en de Lebergsfjellet en heeft Nederlandse eigenaren, ook wel een keertje leuk. Het sanitair was gelijk picobello en de prijs netjes. De zon liet zich weer zien en wij maakten de wandeling naar de Svartløkfjellet: 2.6 km, een leuk ontspannen rondje dachten we. Niet dus, klimmend en klauterend bereikten we met kletsnatte voeten de top van deze berg ( iets met je wandelschoenen niet aantrekken) Bovenop de top waren we de enigen en keken we vanaf 562 meter hoogte neer op de fjorden, geweldig! Na totaal zo’n 5 km, kwamen we moe maar voldaan weer beneden. Les nummer 1: ga nooit zomaar even wandelen, trek je vette schoenen aan en neem wat te eten en drinken mee en natuurlijk een vestje, regenjasje of iets wat daar op lijkt.

Na een paar uitglijders, een zere knie en een pijnlijke achillespees sliepen we als marmotten en stuurden we de camper via één van de vele veerponten die we nog gaan zien, de volgende ochtend richting het welbekende Geirangerfjord. We namen de niet toeristische route en keken het fjord in vanaf een uitkijkpunt. Nanne maakte nog even een flinke hike de berg op, Mats en Louisa keerden op een derde om, de paden waren met een leeg maagje toch te steil voor hun. Geiranger zelf hebben wij links laten liggen.

Uiteindelijk zijn we gestopt in Stryn en staan we op een camping midden in een stadje. Het aantal sportgerelateerde winkels is hier groot. Louisa zag haar kans schoon om wat souveniertjes in te slaan.
Morgenochtend koersen we richting de gletsjers en het gletsjermuseum.

Liefs ons.

Kijk voor afbeeldingen even bij de foto’s, ik geef het op ze tussen het verhaal te plaatsen.Of volg ons op Instagram @de_nomadischefamilie

Via Ringebu naar Trondheim ⛪️

We zetten Tomtom op Ringebu, waar we een staafkerk willen bezoeken en draaien de snelweg weer op. Tot nu toe is dit een goede weg en schieten we lekker op naar het voor ons noordelijkste punt: Trondheim. Af en toe is de weg vierbaans, maar grotendeels twee. Je mag op de tweebaans stukken 80 km/u, wat hard genoeg is met de bochten en de bulten die Noorwegen volop heeft.

Alle bezienswaardigheden staan keurig aangegeven en we draaien de korte uitrijstrook richting de kerk op. Een scherpe bocht naar rechts en een smal en stijl pad brengt ons op een royale parkeerplaats naast de kerk.

Het is een van de vele staafkerken van Noorwegen, prachtig en zelfs nog in gebruik. We lopen langs de graven en ook de begraafplaats wordt nog gebruikt.
We nemen een kijkje in de kerk die van binnen kleiner is dan hij van buiten doet vermoeden. Alles is van hout, behalve de orgeldelen.

Na dit bezoekje doen we weer wat boodschappen en gaan opzoek naar een camping voor de komende nacht. Onderweg stoppen we nog even bij een uitzichtpunt, waar we niet de enige zijn. Af en toe lijkt Noorwegen wel overhyped, vinden wij. Bussen vol toeristen en op de bekende en door social media genoemde plekken worden de bussen leeggegooid.

In Dovre vinden we een kleine camping aan de rivier met een aardige eigenaar: Dovreskogen camping. We slapen een heerlijk nachtje en vertrekken de volgende ochtend richting Trondheim. We rijden door een prachtig stuk Noorwegen en stoppen om een klein stukje van een pelgrimage te lopen en een kleine waterval te bekijken. Hier waren we dan wel weer de enige.

We stoppen uiteindelijk een stukje voorbij Trondheim op Storsand camping en blijven hier twee nachtjes. Een dag later brengen een bezoek aan Trondheim met de bus. Dir lukt makkelijk vanaf de camping. We bezoeken de Nidaros Dom en komen vele pelgrims tegen die de Olavsleden liepen. We kijken in een oud fort en drinken uit een heilige bron. We kijken rond in de mooie stad en stappen voldaan weer in de bus. Morgen vertrekken we weer en zal onze weg de kant van Kristansund op gaan. Waar we dan weer terechtkomen lezen jullie later.

In de fotogalerij staan meer foto’s, het is nl heel lastig om dit in het verhaal toe te voegen op een telefoon.

Liefs ons.

We zijn in Noorwegen!🇳🇴🚐

Net over de grens van Zweden met Noorwegen vonden we een camping aan het water. Bråtorp camping. We mochten zelf een plekje uitzoeken en het weer was deze dag heerlijk. Eenmaal geparkeerd, de stekker in de camper en de stoelen naar buiten konden we genieten van het vrije uitzicht met de zon op onze smoeltjes.

Lang zitten kunnen we niet dus na een snelle pasta en een warme douche zijn we opzoek gegaan naar de waterval die in de buurt van de camping zou zijn: Elgafossen. Vanaf de camping ging er een wandeling van 3.5 kilometer heen en weer terug ( volgens Google) dus een mooie afstand. Halverwege, op de heenweg zagen we op een schim van een ree na, niemand. Af en toe een houten huis met een jaloersmakend uitzicht, dat wel. Wanneer Google ons naar rechts dirigeert krijgen we een unheimisch gevoel, er staat een bordje langs de weg met een verbod teken en de boodschap: privada. We lopen toch door want Google zal het wel weten toch? “Als het niet klopt dan lopen we zo weer terug!” Dit is een beetje raar,” zegt Nanne. En gelijk begint een oorverdovend geblaf. We houden elkaar vast en zien dat er misschien wel 20 honden in een kennel tegen het hek staan te springen en te blaffen. Honden en Nanne is geen goede match, maar we lopen verder, ze zitten immers achter een hek. Een paar meter verder begint er nog een groep te blaffen, dat was de grens, op dat moment draaiden we om. De mannen hadden de wildste fantasieën: de honden zouden los kunnen breken en ze zagen ons al verscheurt worden. Een mooi begin van een thriller, waarin eenman met één oog en een haak op de plaats van zijn rechterhand ( vast opgevreten door een hond) de honden achter ons aan stuurde. Terug op de camping was Mats nog niet bijgekomen van de schrik, maar hadden we wel 5 kilometer gewandeld.

Gelukkig leverde het avontuur geen nachtmerries op en reden we de volgende dag via een kronkel wel van 30 kilometer naar Halden voor wat boodschappen, ook dat was even schrikken: de prijzen moeten even wennen. Dit wordt een dieet vakantie: veel wandelen, weinig snaaien.

Na Halden draaien we toch de E6 op richting Trondheim, omdat we toch even willen opschieten. Oslo bewaren we door de weersomstandigheden tot de terugreis. Uiteindelijk vinden we in campercontact een parkeerplek met uitzicht op het Mjøsa meer. Aan de spoorlijn met af en toe een trein is het een prima plek voor de nacht. Het begint weer te regen, maar wanneer de treinen weer rijden en de vogels weer fluiten laat ook de zon zich weer zien: 4:40 uur.

Louisa heeft haar ooglapje gelukkig op en slaapt lekker door tot een uurtje of 7. De heren ronken nog verder en zij schrijft dit stukje, pakt zo een boek en wacht tot ook haar mannen wakker worden.

Lieve groet De Nomadische Familie

Nanne, Louisa en Mats

Volg ons op Instagram @de_nomadischefamilie. Je kunt op ook op polarsteps volgen onder De Nomadische Familie

Regen, regen en nog eens regen!

Sinds we zondag zijn vertrokken hebben we veel regen op het voorruit voorbij zien komen. Bij Rolde in Nederland was het zo erg dat we het gevoel hadden in een boot op woeste zee te zitten en hebben de camper dan ook aan de kant gezet. We zagen de markeringen van de weg niet, het asfalt was slecht en leek hierdoor op een kolkende rivier.

Uiteindelijk werd het beter en konden we veilig een plekje zoeken op de camperplaats van Ferienzentrum Heidenau, net onder Hamburg. Deze plek hebben we vorig jaar op advies van opa ook bezocht en is een makkelijke camperplaats op doorreis naar het noorden. Het was drukkend warm, dus je raad het wel: ook daar lieten de wolken hun overtollige water los. Het terrein werd in korte tijd omgetoverd tot een waterpoel. Maar dit drukt de pret niet, we hebben ons huisje immers mee en vermaken ons prima. In de avond zijn we nog op onderzoek gegaan; op de plattegrond van de camping stond namelijk een ven: Blaue lagune. Omdat er een spoorlijn liep konden we deze niet snel bereiken, jammer.

Na de wandeling, het eten, een potje mens-erger-je-niet en een kop thee zijn we in bed gekropen. De volgende dag bracht de reis ons via de Grote Belt brug en de Oresundbrug in Zweden. Het plan was om de parkeerplaats vlakbij Lomma strandcamping op te zoeken, maar ook dit terrein had zich omgetoverd tot desolaat gebied. De camping had geen plekken met stroom en 40 euro vinden wij dan toch wel aan de royale kant. In de app campercontact vond Louisa ongeveer 25 kilometer verder een parkeerterrein met uitzicht op zee. Kosten? 9 euro, te betalen via een app die je kunt downloaden. We wisten gelijk weer waarom wij Zweden zo fijn vonden vorig jaar: alles is goed geregeld en met een beetje kennis van de Engelse taal kom je ver, dit spreken de Zweden namelijk prima.

Zweden betekent ook dat de zon zich al weer vroeg laat zien. Om 4.40 werd Louisa alweer gewekt door een zonnestraal die door een kiertje de camper in sloop, precies op haar gezicht. Dus genoeg tijd om dit verhaal te schrijven terwijl de mannen nog heerlijk slapen.

Na het ontbijt en als de spullen op de juiste plek staan koersen we verder. Plan: net over de grens met Noorwegen een camping zoeken.

Lieve groet De Nomadische Familie

Nanne, Louisa en Mats

Volg ons op Instagram @de_nomadischefamilie. Je kunt op ook op polarsteps volgen onder De Nomadische Familie

Camperroadtrip Noorwegen. Daar gaan we!🚐🇳🇴

Klaar voor de start!

De camper staat geduldig en ingepakt op ons te wachten. De laatste spulletjes erin en dan vertrekken we. Deze keer brengt de reis ons naar Noorwegen. Al maanden snuffelen we het internet rond, lezen we de mooiste reisverhalen en hebben we routes uitgestippeld.

Deze keer staat de poolcirkel niet op de planning, maar wel veel andere mooie bezienswaardigheden. Via de Oresundbrug en Zweden willen we ons Noorse avontuur starten in Oslo. In Oslo staat het vikingmuseum en het bekende Vigeland park op de lijst. Nadat we Oslo achter ons laten rijden we richting Trondheim, onderweg kunnen we misschien een elandsafari boeken. De gletsjers en een gletsermuseum staat op de wensenlijst, net als het vogeleiland Runde. Watervallen, mooie uitzichten en fjorden, we gaan het allemaal beleven. Ook de Preikestolen wacht op ons.

Wij hebben er zin in! Laten we gaan, op naar de eerste overnachting. De planning is Heidenau in Duitsland, onder Hamburg. Maar het vakantieverkeer is losgebarsten, dus of dit gelukt is lezen jullie later.

Lieve groetjes van Nanne, Louisa en Mats

De Nomadische Familie

Wil je geen bericht missen? Laat dan je e-mailadres onderaan dit bericht achter (of aan de zijkant) om op de hoogte te blijven van onze nieuwe blogs.

Je kunt ons ook volgen op Instagram en Youtube onder de naam @de_nomadischefamilie.