Een fijn weerzien met onze schatten.
En dan draaien we de rotonde rond en rijden de straat in. Mats was superblij weer thuis te zijn. Wij blij om onze andere liefjes weer te zien en heelhuids en alleen met een kapot onderspiegeltje de 6345 kilometers volbracht te hebben, maar toch zit er een soort gemis. Nanne en Louisa missen de rust en het fatsoen van het Zweedse leven. Overal waar we kijken zijn mensen, auto’s en fietsen. Mensen zijn hier ongeduldig, opgefokt, gestresst, ontevreden en bemoeizuchtig lijkt wel. Nederland is overbevolkt, echt waar.
Mats kruipt gelijk zijn kamer in en belt met vrienden. Nanne en Louisa halen de camper leeg, het is een mini verhuizing, wat ook niet gek is. We hadden immers alles aan boord, van bikini tot mutsen en handschoenen. Van thee tot rijst en bouillonblokjes.
De eerste wassen zijn gedraaid, de camper is leeg. Morgen kan de grote schoonmaak beginnen. Na jaren in tentjes rondtrekken of voor langere tijd in onze grote tent zijn wij overstag. Een camper is het ultieme luxe kampeermiddel. Het middel naar vrijheid, rust en ruimte. Na een aantal dagen kwamen wij in een soort ritme: ontwaken in allen rust, aankleden en koffiezetten voor Nanne, voor Louisa en Mats thee. Het bed van Mats ombouwen, ontbijten, opruimen, de stoelen naar binnen zetten. Nanne leegt de plee, water halen. Checken of de kasten dichtzitten, eventueel grijs water lozen en gaan. Tot hooguit 3 uur rijden en altijd van te voren boodschappen doen. Plekje zoeken, parkeren en zitten. In 26 dagen tijd hebben wij maar twee keer een extra dag op dezelfde plek doorgebracht, elke avond sliepen we op een andere plek, maar altijd in hetzelfde bedje, alles bij de hand. We reden van Alkmaar naar Rovaniemi, we reden de Wildernisroute en we zagen de poolcirkel, twee maal. We reden naar de Westkust van Denemarken en parkeerden de camper in de duinen.
Kort gezegd: we hebben veel gezien, we hebben genoten en ontdekt dat een mens niet veel nodig heeft. Wij bedanken jullie voor jullie interesse en het lezen van onze verhalen. Hopelijk tot snel, want dat betekent dat ook wij weer nieuwe avonturen gaan beleven. Dromen over onze volgende bestemming blijven we doen.
Nomadische groet,
De Nomadische familie,
Nanne, Louisa en Mats
Thuisblijvers Loulou, Latifa & Giovanni en ? het kleine wondertje.
We zakken steeds Zuidelijker op de kaart.
Dag 17:
Regenachtig vertrek en sombere snelweg
We vertrekken uit Töre om 9.35, regen regen en nog eens regen reist de hele dag met ons mee. Rijden op de snelweg langs de Botnische golf waar we niets van zien maakt dat we dit deel van Zweden niet zo mooi vinden.
Aankomst bij Nordmallings Camping
Als het bijna 15.00 is besluit Louisa een camping te zoeken, het is goed zo voor vandaag. Om 15.00 parkeren we, na bijna 400 kilometer de camper op Nordmallings camping, met grijs en grauw uitzicht op weer een uitloper van de Botnische golf, veel is hier niet van te zien. De camping heeft goede WiFi dus Mats doet of hij thuis is en installeert zich met tablet en oortjes op het bed van Nanne en Louisa.
Luxe kamperen en ontmoeting met fietsers.
Nadat een stel Duitsers eindelijk klaar is met hun torenhoge berg met was, stopt Louisa ook nog maar een was in de machine, terwijl ze samen met Nanne een filmpje kijkt op Netflix. Ze kijken tegelijk ook naar een paar fietsers die richting de Nordkapp fietsen (hoorde Nanne later). In de stromende regen kwamen ze aan, bepakt en bezakt. Wij voelden ons luxe paarden, hoog en droog en van alle gemakken voorzien in de camper.
Dag 18: Zonnige wending, landschap transformeert.
Terwijl we slapen trekken de buien naar het Noorden en we worden wakker met de zon die over het water schijnt. Met de zon op ons bolletje lijkt het landschap toch een stuk mooier. Om 10.00 vertrekken we uit Nordmaling en zetten de routeplanner richting het zuiden. Ondanks de ongezellige snelweg hebben we af en toe toch zicht op prachtige plaatjes. Volgens Nanne lijkt het of er om de zoveel kilometers een ander schilderij wordt opgehangen.
Schilderachtige route, natuurlijke kunstwerken.
Wanneer de klok weer bijna op 15.00 staat, stoppen we weer bij een camping. Een alleraardigst plekje in het Zweedse landschap, waar de koeien loeien van plezier. Het uitzicht is wijds en prachtig over het meer.
Pauze bij koeien en prachtig uitzicht bij Camping Alvstalodges.
Camping Alvstalodges, heeft weer WiFi is voordelig, maar 250 SEK en heeft een netjes en schoon toiletgebouw.
Op bezoek bij de kerstman
Dag 15:
Na een nachtje in Kalix koersten we weer naar het Noorden. Om 9.45 tuft de camper de snelweg op, saai, maar voor nu even makkelijk. We moeten tenslotte over twee weken weer thuis zijn, maar een bezoek aan Santa Claus village stond toch echt op ons lijstje. We maken hiervoor een rare bocht op de kaart, maar dit kwam omdat we gister ook de Storforsen waterval wilden zien.
Een magische ontmoeting in het rijk van de Kerstman.
We reisden vooruit in de tijd, want in Finland is het een uur later. Om 12.30 onze tijd kwamen we aan bij Santa Claus Village, parkeerden de camper tussen vele anderen en bedachten misschien wel een nachtje te blijven. Bij de kerstman op visite betekent: een zak met geld mee. Het is hier één grote souvenier winkel en de prijzen liegen er niet om. Omdat het hier euro’s zijn hoeven we niets om te rekenen en natuurlijk kopen ook wij, net als alle bezoekers wat souveniertjes. In het postkantoor van de kerstman kan je kaarten versturen, de kerstelfjes zijn er maar druk mee. Met rode wangen zorgen zij dat het postkantoor met winkel blijft draaien, terwijl de toeristen zichzelf laten verleiden tot aankopen waar ze niets mee kunnen. Ook wij gaan toch overstag om een echte kerstdwerg te kopen, leuk voor in de vensterbank tijdens de kerstdagen. Overal om je heen staan al ingepakte cadeautjes klaar en voor maar liefst €35 gingen wij op de foto met de kerstman in hoogsteigen persoon.
Rendieren en Husky's in de buurt.
Na een bordje Lapse kebab en voor Mats een Lapland burger, wandelen we nog wat rond in de buurt. Weer worden we verrast door rendieren en deze keer kunnen we ze goed bekijken omdat we niet in de auto zitten. Eerder vanmiddag hebben we de camper verplaatst naar een rustiger terrein, tegenover de huskyfarm van Santa, hoe rustig dat wordt vannacht? Ook afhankelijk van onze Duitse buren, heel bijzonder hoe strak deze mensen zich naast ons parkeerden terwijl het terrein zo goed als leeg is. We wilden de camper al bijna wegzetten, omdat ze werkelijk zo dichtbij staan dat wij ze kunnen verstaan vanuit de camper.
Dag 16: Opnieuw onderweg en vermaak op de camping.
Onze Duitse buren vertrekken al om 7.00, we hebben ze niet meer gehoord. Wel de husky’s die regelmatig een paar tonen van hun geoefende koor zingen. We slapen dan ook kort en onrustig, waardoor we wel om 8.45 al wegrijden, weer richting Zweden. We zijn de snelweg wel zat en stranden op de camping in Tore, gelegen aan het Noordelijkste puntje van de Botnische golf. Omdat we vroeg zijn, kunnen we de bedden verschonen en de camper opruimen. Nanne sopt zelfs de voorkant van de camper met autoshampoo. Om het onszelf gemakkelijk te maken douchen we voor het eten en eten een kant en klare maaltijd salade. Nanne vermaakt zich vanuit de luie stoel met het kijken naar andere camping gasten. De een rommelt met zijn schotel om televisie te kunnen ontvangen en weer een ander bouwt een tent aan zijn auto om onder te koken. Die televisie? Die heb je niet nodig op de camping, we hebben continue livestream over het leven op de camping.
Nomadische Groet,
Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.
Nanne, Louisa en Mats
Een onrustige nacht in de Wildernis
Dag 11:
Nanne en Louisa vielen lastig in slaap, van de ene kant had de euforie greep op hun ziel, van de andere kant een beetje het besef moederziel alleen in de middle of nowhere te staan in een gebied dat bewoond wordt door beren. Louisa zag al voor zich, dat wanneer ze door het achterruit keek, in de ogen van een beer zou kijken. Uiteindelijk vielen ze in slaap en was er natuurlijk geen beer te bekennen.
Ooglapjes en sereen nachtgeluid
De vreemde gewaarwording van het niet echt donker worden in de nacht en de zon die al ruim voor 4.30 opkomt is ook nog wennen. Louisa heeft ooglapjes gekocht die alleen zij draagt: een uitkomst. We slapen als roosjes, het is doodstil, alleen een klein waterstroompje dat uitkomt in het meer geeft een sereen achtergrond geluid.
Op weg naar Stekkenjokk
Na een ontbijtje en een kop thee en koffie maken we ons rustig klaar om te vertrekken. Het regent en nu merken we weer wat het voordeel van een camper is. Geen gedoe met natte tenten etc. Om 11.30 rijden we weg van de geweldige plek en zetten koers naar Stekkenjokk, het hoogste punt van Zweden waar nog een geasfalteerde weg ligt.
Op de maanachtige hoogvlakte
Het is een druilerige rit, maar het is een bijzondere plek. De bomen verdwijnen, de wolken komen dichterbij en uiteindelijk lijkt het of we op de maan zijn geland. Overal zagen we stroompjes kabbelend water, het was er op zo’n bijna 900 meter hoogte wel iets frisser. Dus de winterjasjes aan en op onderzoek. Al snel zagen Mats en Louisa de keutels van misschien wel rendieren, die ze nog niet tegenkwamen.
Rendieren en watervallen
Na een kijkje bij een riviertje stapten we weer in de camper en reden we door richting de Trappstegforsen: de trappenwaterval. Na een tijdje zagen we, jawel: een stuk of drie rendieren grazen, helaas had Louisa haar telefoon niet startklaar bij zich om een foto te maken. Bij de waterval pauzeerden we en verbaasden ons over al het water dat daar over de rotsen bulderde. Het regende nog steeds toen we een leuke plek voor de nacht vonden aan hetzelfde bulderende water van de waterval eerder.
Contact met thuis en dreigend Onweer
Met veel moeite geven we het thuisfront een teken van leven. Het bereik van onze telefoons is lastig. Als Nanne een bericht binnenkrijgt dat er ernstige regenval wordt verwacht en even later de beelden ziet van auto’s die half onder water staan, klimmen we weer naar de rivier die kolkend onder ons ligt en sturen een berichtje naar huis dat wij hoog en veilig staan. Dat daarna een oorverdovend onweer boven ons hoofd losbarstte lezen jullie nu. Louisa moest denken aan die ene keer dat ze met haar ouders op vakantie was en zelfs haar vader bang werd. Mats kroop tegen zijn moeder aan en deze las hem voor uit de Grijze jager, ze had moeite om boven de herrie van de rivier, de regen op de camper en het onweer uit te komen.
Samen in de camper, hopend op beter weer
Na een soepje met stokbrood en diverse potjes UNO, doken ze in bed. De bulderende rivier naast hun, hopend op beter weer de volgende dag.
Dag 12: Een onrustige nacht in de Wildernis
Na een ontbijtje en een kop thee en koffie maken we ons rustig klaar om te vertrekken. Het regent en nu merken we weer wat het voordeel van een camper is. Geen gedoe met natte tenten etc. Om 11.30 rijden we weg van de geweldige plek en zetten koers naar Stekkenjokk, het hoogste punt van Zweden waar nog een geasfalteerde weg ligt.
Op zoek naar hoogtes en rendieren
Het is een druilerige rit, maar het is een bijzondere plek. De bomen verdwijnen, de wolken komen dichterbij en uiteindelijk lijkt het of we op de maan zijn geland. Overal zagen we stroompjes kabbelend water, het was er op zo’n bijna 900 meter hoogte wel iets frisser. Dus de winterjasjes aan en op onderzoek. Al snel zagen Mats en Louisa de keutels van misschien wel rendieren, die ze nog niet tegenkwamen.
Spektakel bij de Trappenwaterval
Na een kijkje bij een riviertje stapten we weer in de camper en reden we door richting de Trappstegforsen: de trappenwaterval. Na een tijdje zagen we, jawel: een stuk of drie rendieren grazen, helaas had Louisa haar telefoon niet startklaar bij zich om een foto te maken. Bij de waterval pauzeerden we en verbaasden ons over al het water dat daar over de rotsen bulderde.
Onder dreigend onweer
Met veel moeite geven we het thuisfront een teken van leven. Het bereik van onze telefoons is lastig. Als Nanne een bericht binnenkrijgt dat er ernstige regenval wordt verwacht en even later de beelden ziet van auto’s die half onder water staan, klimmen we weer naar de rivier die kolkend onder ons ligt en sturen een berichtje naar huis dat wij hoog en veilig staan. Dat daarna een oorverdovend onweer boven ons hoofd losbarstte lezen jullie nu.
Een nacht tussen het bulderende water
Na een soepje met stokbrood en diverse potjes UNO, doken we in bed. De bulderende rivier naast ons, hopend op beter weer de volgende dag. Morgen zetten we de Tomtom op Jokkmokk gelegen op de Poolcirkel.
Dag 12: Een nieuwe dag en nieuwe avonturen
De volgende ochtend was de wereld weer anders: het zonnetje scheen, maar de rivier bulderde nog in alle glorie. Opruimen eten, drinken en nog snel naar het ecotoilet. Beter gezegd het Skithûs, Mats vindt het vreselijk goor. Nu er een bril op zat had Nanne er ook geen moeite mee, die keer daarvoor wel. Jullie zullen wel denken: ‘ Uh, er zit toch een toilet in de camper?’ Dat klopt, maar de grote boodschap doen we daar niet op en we doen ook ons plasje in het wild als we niet op een camping staan.
Ontmoeting met de vrijheid, rendieren in het wild
Onderweg komen we een aantal rendieren tegen, die we met moeite kunnen fotograferen. Bijzonder om te zien, zo in het wild en in vrijheid.
Regenbuien en warme douches
Terwijl de wasmachines draaien komt er weer een flinke bui over, gelukkig zitten we droog. Voor het eten nemen we allemaal een warme douche en kruipen weer vroeg het bedje in.
Nomadische Groet,
Met onze harten vol avontuur en onze geesten verrijkt door al het moois dat we hebben meegemaakt, sturen we onze nomadische groeten naar iedereen die met ons meereist op deze geweldige reis.
Nanne, Louisa en Mats
